ŻONKILE 2021
Uczniowie klasy 1. upamiętnili dziś rocznicę powstania w getcie warszawskim. Przystąpiliśmy do ogólnopolskiej akcji, gdyż w tym roku Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN postanowiło rozszerzyć akcję na klasy 1-3 i dostosować tematykę obchodów do poziomu emocjonalnego dzieci na tym etapie edukacyjnym.
Nasi najmłodsi uczniowie nie dowiedzieli się dziś, że 19 kwietnia 1943 r. warszawscy Żydzi podjęli walkę zbrojną z Niemcami oraz że powstańcy nie mieli nadziei na zwycięstwo, jednak kierowała nimi chęć odwetu na Niemcach, zadania wrogowi możliwie wysokich strat. Pierwszoklasiści rozmawiali o stracie, pamięci, potrzebie ucieczki, sposobach zachowywania wydarzeń i trwania ich w pamięci - wszystko to na podstawie opowiadania Zofii Staneckiej „Pamięć drobinek”. Bohaterowie słuchowiska – mali mieszkańcy lasu - musieli opuścić stałe miejsce zamieszkania mieszczące się w starym dębie, ponieważ stało ono na drodze ludziom niszczącym las. Maślak, Babka i Borówka prezentowali różne postawy ludzi, którzy muszą sobie poradzić w sytuacji zagrożenia. Istotna w całej historii była postać dziewczynki, która postanowiła opowiedzieć historię drobinek młodszym pokoleniom oraz odbudować zniszczony las. Uczniowie wykonali dziś pracę plastyczną, która miała prezentować nowy dom leśnych żyjątek. Ku zaskoczeniu nauczyciela nowy dom niczym nie różnił się od starego – zmieniło się miejsce, ale zaaranżowane było ono identycznie jak poprzednie. Dzieci tłumaczyły, że drobinkom musi być tam bezpiecznie i miło. Wierzymy, że zapamiętały często powtarzane w opowiadaniu słowa Babki: „Czasem najbardziej niezwykłym skarbem jest zwyczajne, spokojne życie”.
Uczniowie w oparciu o działania na podstawie tekstu Zofii Staneckiej dowiedzieli się też dziś, że kiedyś ludzi zamknięto w specjalnych miasteczkach, z których nie mogli wychodzić i pewnego dnia podjęli decyzję, by stamtąd uciec, jednak ucieczka ta się nie powiodła – tylko tyle albo aż tyle wiedzy historycznej, która w nas dorosłych budzi wiele sprzecznych emocji.
Zauważalnym symbolem rocznicy powstania w getcie są żonkile, tym razem jednak nie wykonaliśmy papierowych kwiatków, gdyż z racji nauki zdalnej występują pewne ograniczenia, jednak wszyscy założyliśmy dziś żółte stroje. Natomiast w ostatnim dniu nauki stacjonarnej posadziliśmy przed szkołą żonkile, które pięknie dziś kwitną. Nasza żółta „łąka nadziei” przed budynkiem szkoły i nasze bijące optymizmem stroje były dziś symbolem pamięci o tych, którzy zawalczyli o lepsze życie pomimo poniesionej klęski…
